westerncapetour dag1

Martin en ik hebben in een email bevestigd gekregen dat de 3 day western cape tour geboekt en betaald is en dat we om 08:15 opgehaald gaan worden bij het vrijwilligershuis. Omdat ik door mijn verjaardag van gister mijn tas nog niet heb ingepakt heb ik mijn wekker om 07:00 gezet en zit ik nu om 07:05 naast mijn in bed in mijn box te zoeken naar welke kleren er mee moeten. Om 07:30 zit alles ( althans dat hoop ik) in mijn tas en ga ik naar benden voor het ontbijt. Om 08:00 zijn martin en ik beide gepakt en bezakt en staan we buiten te wachten op het busje. En wachten is wat we moeten. In de mail staat dat als het verkeer tegen zit het 30 minuten later kan worden en dat je dan contact moet opnemen met het hoofd kantoor voor “ up to date information”. Iets voor 09:00 besluiten we dat belletje inderdaad maar te gaan doen. Maar nog voordat Martin, die het belletje gedaan heeft, kan vertellen wat het hoofdkantoor verteld heeft rijd er een busje voor.

In het busje zit 1 van de vrijwilligers die ik ken mijn van introductie dag. In het busje zijn nog 2 stoelen vrij. Martin gaat naast het gangpad zitten, hij is namelijk nog een halve kop groter dan mij. In de hoop dat hij zijn benen een beetje kwijt kan. In totaal zijn we met 12. 5 Nederlanders, 5 Duitsers, 1 Deen en 1 Zwitser. De Nederlanders en Duitsers vormen als snel een groepje. Dit komt waarschijnlijk ook omdat in de bus de Duitsers voorin bij elkaar zitten en de Nederlanders achterin
Het is wel ff lekker een weekendje Nederlands te kunnen kletsen dus ik vind het ook wel best.

De eerste stop van vandaag is in houtbay. En klein, kleurig en levendig vissersplaatsje waar veel boten in de haven liggen. We stappen hier op een boot en maken een kleine cruise naar Divers Island. Dit rotsen eiland is het thuis van zon 3000 Robben/zeehonden. De boot is lekker schommelig op de golven en gezien de zon begint m’n huid al rood uit te slaan. Terug op de kade gelijk maar een goede laag zonnebrand opgesmeerd.

Via een ongelofelijk mooie route over cheapman’s rijden we naar Cape of Good Hope. Deroute gaat langs de kust en laat heel wat mooie baaien en rotsige afgronden zien. Als je vanuit de auto richting het binnenland kijkt staan daar een stel indrukwekkende bergen en groene dalen waarin zich een heel aantal meren bevinden. We stoppen op een parkeerplaats. Vanuit hier lopen we via een soort trappen pad naar een vuurtoren op de top van een klif van waaruit je het mythische samenkom punt van de Indische en Atlantische kunt zien liggen in zee. Terug gekomen op de parkeerplaats heb je de keuze uit of lopen naar cape of good hope of er heen met het busje. Ik heb dan wel mijn flipflops aan maar ik vertik het om met een busje te gaan als je een wandeling langs de kust kan maken. Nouja langs de kust? Je loopt over de klippen langs de kust. Over dit pad loopt ook een hele familie van Baboons (bavianen). 1 van de Baboos gaat zitten poseren op een houten reling en ik besluit hem op de foto te zetten. De eerst foto zie je de houten balustrade door de mens aangelegd te goed op. Dus ik maak een 2de en kom iets dichterbij. Ik schiet mijn foto net op tijd want nog geen1 seconde later haalt dat domme beest naar me uit. Gelukkig mist hij me wel. De wandeling is erg mooi. Je ziet ergens beneden je een parelwitstrand en de golven hoor je breken op rotsen terwijl de zeevogels op je heen krijsen en de baboons langs en tussen je benen doorschieten. Tussen de rotsen zie je de hagedissen of gekko’s wegschieten. Ik weet het verschil tussen die 2 eigenlijk niet zo. De zon doet zijn best om mij een kleurtje te geven en tussen ons 5 Nederlanders zit de sfeer er goed in.

Aan het einde van de wandeling een klim omlaag om dan eindelijk bij het wereld beroemde bordje aan te komen. Het bordje dat een deel van ons Nederlandse geschiedenis is. Ik neem even de tijd om stil te staan bij de geschiedenis. Hoe wij hier geland zijn en onze eerste vestigingen hebben gebouwd. Hoe de economie van Nederland, welke nu flink op zijn gat ligt, toen zijn hoogte punt bereikte. Ik kan er niets aan doen maar elke keer als ik bij dit deel van de geschiedenis stil sta word ik mij ook bewust van de slavenhandel die wij hier gedreven hebben en dat een gedeelte van ons voormalig rijkdom over de ruggen van de zuid afrikanen is gegaan. En dat het geluk van de Nederlands samen opging met de ellende van de zwarte bevolking.

Terug in het busje gaan we op weg naar Stellenbosch. Een studentplaatsje waar een bekende universiteit staan. We gaan eten bij een steakhouse. Op de specialty’s of the house staat Espatada. Een vlees gerecht die ik met papa en mama heb gehad, op aanraden van een collega van St. Jansdal des tijds, in Maidera. Het gerecht was erg lekker maar haalde het niet bij wat ik heb gegeten in Maidera. Na het eten doen we een spelletje poel in het hostel voordat we gaan slapen.