westerncapetour dag2

Om 07:00 gaan we het bed alweer uit. We stappen de auto in en halen een ontbijt bij het benzinestation. Ik denk gezond en bewust te doen door een smoothie te bestellen. Tenzij je gecrushde ijsklonten met smaakpoeders gezond noemt wat er weinig goeds aan. we vervolgen de tour richting Kayamandi. Hier gaan we een township wandeling maken en hier heb ik ontzettend veel zin in. Ik wist nog niet dat ik van zo’n koude kermis zou thuiskomen.

We stoppen en een plaatselijke bewoner gaat de rondleiding geven. Het eerste wat me opvalt is de schoenen van de gids. Spik splitter nieuwe adidas schoenen. Daarboven een schone en ongeschonden spijkerbroek en een T-shirt van de organisatie met een badge dat hij een officiële gids is. We beginnen de tour bij de bibliotheek, hier staan een heel aantal boeken en zelfs 6 computers waar iedereen van de township 30 minuten gratis kan internetten per dag.

We vervolgen de tour en lopen door een aantal verharde straatten waar huizen aan staan welke niet zouden misstaan in Ermelo. Hier en daar rijden goed uitziende auto’s rond. De kinderen spelen op straat en mensen hangen hun was op de waslijn naast huis. Er zijn zelfs mensen die er een hond of kat op nahouden. Kinderen spelen met schone kleren en dichte schoenen. En hier en daar bevind zich een bal.

Ik loop door de straatten en trek me in mijzelf terug. Een hoop vragen en commentaar vliegen door mijn hoofd. Ik heb met de pastoor door wijken heen gereden waar kinderen in vodjes rondliepen en die blij waren dat ze een steen hadden om mee te spelen. Deze mensen, in deze township zullen misschien niet het makkelijkste leven hebben maar bij lange na niet een slecht leven. Het voelt ontzettend als aapjes kijken en ergens voel ik mij ongemakkelijk om met een gids door deze straatten te lopen. Gister bij het eten zaten we met de Nederlanders nog te overleggen of we niet iets moesten kopen om uit te delen. Ideeën als pennen en voetballen werden geopperd maar we zijn niet lang een winkel gekomen waar we deze artikelen konden vinden. En nu ben ik daar nog blij om ook. Deze mensen zien je al aankomen met een pen of een potlood of iets eetbaars! Een van de kinderen dacht dat hij de camera van Kai (1 van de nederlanders) wel krijgen kon. T boefje.

Aan het einde van de tour kommen we dan eindelijk bij wat ik me voorstel van sloppenwijken. Huisjes dicht op elkaar gebouwd met golfplaten daken en muren van ijzeren platen. Alleen had ik wel wat meer leven verwacht tussen de huizen. Wat wil nou. Alle mensen die nog in de sloppenwijk wonen, en dat zijn er niet veel, kiezen er bewust voor omdat te blijven leven. Als zij willen kunnen ze aangeven dat ze willen verhuizen en krijgen ze een huis in het goede deel van de wijk.

Vanuit Kayamandi reizen we door naar de wijnvelden. Dit geeft weer een aantal prachtige uitzichten. Terwijl je door dalen rijd omringt door hoge bergen waarvan sommige toppen in de wolken zitten besef je weer eens hoe mooi de natuur toch is. In de dalen rijd je vanuit het ene zo het andere wijn veld in. Wat een scherp contrast! Eerst de rottige en ruige rotskust met zijn brekende golven en nu dit zachte groene binnenland vol met zijn wijnranken. We stoppen bij een wijnboerderij waar we wijn en kaas gaan proeven. De wine tasting bestaan uit 6 wijnen. 3 wit en 3 rood. We krijgen een kaart uitgereikt met alle verschillende wijnen die ze hebben. Ik vraag naar 1 van de wijnen op de kaart omdat de omschrijving mij wel aanspreekt. Gelukkig ook maar want dat is het wijntje dat nu op mij aan het wachten is in de koelkast. De kazen vond ik niet echt bijzonder. Dit waren er ook 6.
Alleen de laaste was WAUW! ze noemen hem Bleu Rock. Een blauwe schimmel kaas. Als ik de kans had gehad zou ik een stukje naar mijn tante en een stukje naar mijn zus sturen. Ze zouden hier gek op zijn geweest! Ik neem mooi een stukje voor mezelf mee omdat net buiten de wijnboerderij een vrouwtje vers brood stond te verkopen dat er verrekte goed uitzag en met die kaas prima als lunch kan dienen. Vanuit deze wijnboerderij rijden we naar een andere waar we port en chocolade gaan proeven. De chocolade was echt goddelijk. Ik ben alleen geen port drinker dus die vond ik niet zo een succes.
Hierna zijn we naar Franschhoek gereden. Een plaatsje welke de Nederlanders aan de Fransen hebben gegeven in het verleden voor hun wijn kwekerijen. We maken een wandeling door het dorpje en over de markt en vertrekken daarna naar de laatste stop van deze dag. Cape Agulhas!
Het meest zuidelijke puntje van heel Afrika. Echt boeiend vind ik het niet maar we zijn er in ieder geval geweest. Lekker touristisch gaan we met alle Nederlanders even op de foto met het blok waarop staat dat dit het meest zuidelijke puntje is. Wat wel grappig is. Ik lees de tekst op de steen hardop voor, deze is in het zuid Afrikaans geschreven en alle Duitsers snappen niet wat ik zeg en snappen niet dat ik het lezen kan. In het hostel gaan we eten en vroeg naar bed. Morgen ochtend om 05:00 opstaan omdat we om 05:30 vertrekken om te gaan shark cage diven met witte haaien!

Nogmaals : WAT EEN LEVEN!