westerncape tour D3

05:00 en de wekker gaat. Vandaag is het dan zover! Vanaf het moment van het booken van deze trip uitgekeken naar dit moment. En deze activiteit is zeker het meest besproken activiteit van de Western Cape Tour! Shark cage diving! Ik sliep met 3 andere Nederlanders op 1 kamer, alleen martin lag tussen de Duitsers, en iedereen schiet op om zich in de kleren de hijsen en om half 6 bij de bus te zijn. Alle 5 de Nederlanders van ons groepje gaan de duik met de haaien wagen en de Deense jongen uit ons reisgenootschapje. Ik had gister mijn trui al over mijn stoel laten hangen omdat er 3 Duitsers vanuit een andere groep van hotspots2c met ons in de bus meegaan naar de shark cage diving en ik zo mijn stoel veilig heb gesteld. Als iedereen z’n plek gevonden heeft in de bus vertrekken we. En ik geloof dat ik nog geen 5 minuten wakker heb kunnen blijven want de eerst volgende keer dat ik op de klok kijk is het bijna 06:45.

Niet veel later komen we aan bij het hoofdgebouw van de organisatie. We worden naar de eetzaal gebracht waar ons ontbijt word geserveerd als een lopen buffet. De geur van lekkere vers gebakken broodjes vult de ruimte. Er is scrumbled egg, hartige muffins, yoghurt met muesli en fruit. Er staat sap in kannen en in een thermoskan staat koffie. Geloof het of niet. Maar dit is m’n eerst bakkie pleur sinds ik hier ben. Naast de koffie staat een kan met melk. Ik wil een druppie in mijn koffie gooien maar ik maak een een flinke scheut van. De koffie is zowaar gekookt en de melkkan is verrekte heet in m’n hand. Als iedereen vol gegeten is gaat 1 van de marine biologen een verhaal houden. Ik sprint nog snel naar de auto om m’n anti allergie pillen op te halen in de hoop niet onder de rode bultjes te zitten als ik uit het duikpak kom. Ik kom terug in de eetzaal en ga op mijn stoel zitten. De marine bioloog vertelt een kleine introductie en dan word er een filmpje gedraaid over de verkeerde opvatting omstreeks the great white shark die veroorzaakt worden door films als Jaws.

Het filmpje is afgelopen en we worden verzocht naar buiten te lopen om daar een zwemvest om te krijgen en een oranje regenjas omdat het op het water , in deze vroegte, nog wel eens koud zou kunnen zijn. Zwemvest word bij me ongedaan en dan mogen we lopend richting de boot. Op de boot weten we een plekje op het bovendek in de zon te bemachtigen. Omdat de boot aardig wat Pk heeft mogen we niet opstaan of lopen zolang we varen. Het hele tochtje met de boot duurt een minuut of 40 en het is een hobbelig tochtje. Als we voor anker gaan kijk ik eens goed om me heen en besef dat we eigenlijk verrekte dichtbij de kust zitten. De paar haaienaanvallen die er per jaar zijn, voornamelijk met surfers, kan ik nu wel begrijpen. De haaien worden gelokt met 1 of ander vismengsel en een stel vissenkoppen aan een lijntje. Als de eerste haai in zicht komt worden de eerste duikers gevraagd naar de kooi te komen. Gezien er 8 mensen in de kooi kunnen en er een groepje van 3 zich als eerste meld, mogen wij als 5 Nederlanders gelijk met de eerst duik de kooi in.

Eenmaal in het water begint de adrenaline op te spelen en begint zo’n onderbuik kriebel omhoog te komen. Ik zit in een ijzeren kooi met 1 van de grootste roofdieren van de zee. Het beest zwemt ergens om de boot heen maar zien doe je hem niet. Ik kijk eens achter me om te zien hoever de kooi onder de boot uitsteekt en of die haai zich daar niet verstopt. Ik heb echt te veel haaien films gekeken, ik weet het! Opeens roept 1 van de benaming van de boot. Divers! In front! Je hoort iederen naar ademhappen en iedereen duwt zich oplaag. Gelukkig hangt er aardig wat lood op mijn schouder dus omlaag komen is geen probleem. Het zicht onderwater is misschien 1 meter. Ik kijk wat voor me uit en om me heen maar zie nog niets. En ineens, uit het niets. Poef! Verschijnt de kop van die haai recht voor mijn neus. Ik kan hem praktisch recht in zijn zwarte ogen kijken. Net voor de kooi maakt hij een bocht naar rechts. Iedereen in de kooi komt omhoog en begint te joelen. Wat een ervaring. Na de eerste ontmoeting met de haai is alle angst voor het beest weg en is alleen enthousiasme over. Na een half uur moeten we de kooi uit en mag de volgende groep het water in.



Vanaf de boot heb je ook geweldig zicht op de haaien en zie je ze naar het aas happen. 1 van de haaien doet me een beetje aan mezelf denken. Lomp en onbenullig omdat hij met teveel vaart aan komt zwemmen en vol in de kooi crasht met zijn zijkant. We mogen nog een 2de keer de kooi in uiteindelijk. Omdat onze eerste duik niet zoveel actieve haaien had getrokken. Dobberend in het water wacht ik af tot de benaming van de boot roept dat we moeten duiken en welke kant we op moeten duiken. Terwijl ik met martin aan het kletsen bent roept 1 van de bemanning iets en ik versta Divers, to your right! Dus ik geen een hap lucht. Duw mezelf onderwater en kijk naar rechts toe. Door het slechte zicht trek in mezelf vrij dicht tegen de kooi aan maar ik zie niets verschijnen. Ik draai mijn hoofd naar links en schrik me verrot. Ik duw mezelf naar achter en klap met mijn achterhoofd tegen de achterkant van de kooi. Kennelijk hadden we naar voren moeten kijken want uit het niets verschijnt de haai en zwemt recht voor de kooi langs. Als ik mijn neus uit de kooi had gestoken had ik de haai zowat kunnen aanraken met het puntje van mijn neus, misschien was ik mijn neus dan zelfs wel kwijt geweest. Na de 2de duik gaan we terug naar het vaste land. Wij zijn de enige die een 2de keer mochten. Bofkont ben ik toch ook soms.

De terugkeer naar de kust was een rap tochtje. Duurde een minuut of 10. Terug in het hoofdgebouw krijgen we een soort groentesoep. Ik koop het filmpje van de shark cage diving dat gemaakt is als herinnering. Deze hele activiteit heb ik betaald met het verjaardag geld van mijn oma’s. Een onvergetelijk herinnering en een onvergetelijk cadeau! Bedankt oma’s!!

Vanuit het shark cage diving gaan we door naar Hermanus om walvissen te spotten. De gids stopt op een punt waar je de walvissen ook vaak ziet. En inderdaad. Ik zie er net 1 uit het water springen. Dit is dan ook de enige walvis die ik vandaag zie. In hermanus zien we er namelijk geen. Teveel golfslag om de walvissen te kunnen vinden namelijk. Dus we besluiten het stadje even door te gaan en een lunch te scoren.

Vanuit hermanus gaan we door naar betty’s bay. Hier leven 50.000 pinguins in een colonie. T blijft leuk om ze te zien en ja ik blijf een beetje verliefd op dat waggeltje van die beestjes. Na betty’s bay worden we thuis afgezet. Het huis is een tering bende dus ik besluit snel een maaltijd voor Martin en mij te maken en vervolgens verdwijnen martin en ik naar de sportschool. Na een lekker uurtje trainen, een warme sauna en een goede douche nemen we een afzakkertje die bestaat uit een glas wijn op Richards. Ik bel nog even met het thuisfront om weer up to date te zijn en ga mijn bed in.
Morgen een nieuwe week en de eerste werkdag op de babykliniek!!