not a typical saterday
30 November 2013 | Zuid-Afrika, Kaapstad
30-11-2013
Vanochtend alweer wakker om 07:00. En dan ook gelijk klaarwakker. Dus tijd om uit bed te gaan en een ontbijtje voor mezelf klaar te maken. Martin slaapt nog, net als de rest van onze kamer genoten. Vanavond gaat Martin dan echt weer naar huis besef ik me. De keuken is weer eens een teringbende door de braai van gister en ik heb niet de moed om aan de afwas te beginnen. Ik pak een kom om mijn yogurt en muesli in te gooien. Wanneer ik mijn eerst happen naar binnen heb gewerkt staat Martin ineens in de keuken. Hij heeft weinig geslapen afgelopen nacht en dat kun je goed aan zijn gezicht zien. Na het ontbijt kruip ik nog een half uurtje terug in bed om mijn boek te lezen, ben nu al 6 weken in Afrika en echt opschieten met het boek uitlezen lukt niet echt.
Om 08:00 gaan Martin en ik naar Richards voor koffie en internet. Ondanks de net nieuw gezette tattoo’s besluiten we toch even naar de sportschool te gaan. Als trainen niet lukt in een lekkere douche in ieder geval welkom. De sauna word hem niet de aankomende 10 dagen. Martin heft een tattoo op zijn rechte zijkant gezet en trainen zit er voor hem dus echt niet in. Ik weet mijn oefeningen nog aardig te doen. Ik begin al aardige schouders te krijgen zie ik in de spiegel. Na een korte maar lekkere douche gaan we terug naar het huis.
Ik moet even een boodschap halen op longstreet. En als gewoonlijk gaat Martin met me mee. We scoren wat te eten en Martin stort hierna volledig in. We nemen de mini bus terug naar huis. Martin gaat alvast naar de boulevard als ik terug loop naar het huis om onze kussens te pakken. Als ik het huis binnen stap komt Austin op me af en vraagt wat ik ga doen. Vertel hem dat Martin en ik ff een dutje willen doen op de boulevard en gelijk wat zon te pakken. Austin gaat gezellig mee naar de boulevard. Als Austin en in naar Martin toelopen ligt Martin al te slapen. Helaas word hij gelijk van ons wakker, maar hij kan nu wel zijn kussen onder het hoofd leggen. Hoe lang we uit eindelijk op de boulevard liggen weet ik niet.
Rond een uur of 13:00 knort mijn maag alweer dus terug naar Richards om daar te gaan lunchen. Als de buiken weer gevuld zijn lopen we terug naar het huis om de kussens en Rebecca op te halen om vervolgens terug naar de boulevard te gaan. Helaas waait het nu als een malle maar het is nog steeds lekker om in de zon en in de wind te liggen. Om 16:00 ben ik flink verwaaid en heb ik het toch echt koud gekregen dus we gaan met zijn 3en terug naar het huis. Nouja met z’n 3en? Martins blaas staat op knappen dus hij gaat vooruit en Rebecca en ik steken eerst nog rustig een sigaret op voordat we naar huis terug sjokken. Thuis aangekomen help ik Martin met zijn tas inpakken. Ik besef me weer eens goed waarom mensen zeggen dat we net een oud getrouwd stel zijn. Als de tas is ingepakt is het alweer tijd om te …. Inderdaad !! om weer te eten. Nu ik mijn blog zo schrijf besef ik eigenlijk pas hoeveel we hier eten. Of eigenlijk hoeveel eet momenten we hebben op een dag.
Tijdens het eten val ik stil. Besef me heel goed dat na dit etentje Martin terug naar huis gaat. Z’n laatste galgen maal hier in Zuid Afrika. Heb niet echt veel zin om een gesprek te voeren. Martin heeft moeite om te eten, normaal zou hij nooit zoveel van z’n eten laten staan. Om 19:00 zijn we terug in het huis. Martin gaat om 19:30 opgehaald worden. Zijn koffer staat buiten op het terras naast de picknicktafel. Ik gebruik zijn handtas als kussen wanneer ik op de picknick tafel lig terwijl de rest van de huisgenoten rondom mij zit. Wanneer Sam, onze huisbaas, dan eindelijk voorrijd komt het moment van afscheid echt dichtbij. De tas en koffer verdwijnen in de auto en Martin neemt een voor een van iedereen afscheid. Zoals ik had verwacht was ik als laatste aan de beurt. Jessica zegt nog iets in de trant van : the greatest for the last. Ik krijg een knuffel en hoor mezelf zeggen : Zie je in Nederland vriend. Ik probeer de tranen nog even weg te duwen maar echt een succes is het niet.
Niet veel later stapt hij dan echt de auto in en rijd weg.
Daar zit je dan op je bed. Denkend aan de laatste 5 weken. Wat een mega weken zijn het geweest. Ik kwam naar Afrika toe om dingen te zien en dingen te leren. Dingen over mezelf te leren. Martin heeft goed zijn best gedaan mijn zelfbeeld positief te veranderen en mij geholpen bewust te worden van hoe ik in elkaar zit. Toen ik naar Afrika ging had ik wel verwacht da ik vrienden zou maken maar had nooit verwacht een nieuw familielid te krijgen. In films hoor je soms wel de opmerking : we are brothers from different mothers. Wel, ik heb er zo’n grote broer dus bij gekregen. En misschien ben ik nu wel verdrietig om zijn vertrek maar een tot ziens is in dit geval geen vaarwel. En ik zal de rest van mijn leven terug kunnen kijken op een stel geweldige herinneringen en een paar goede levenslessen.
Vanochtend alweer wakker om 07:00. En dan ook gelijk klaarwakker. Dus tijd om uit bed te gaan en een ontbijtje voor mezelf klaar te maken. Martin slaapt nog, net als de rest van onze kamer genoten. Vanavond gaat Martin dan echt weer naar huis besef ik me. De keuken is weer eens een teringbende door de braai van gister en ik heb niet de moed om aan de afwas te beginnen. Ik pak een kom om mijn yogurt en muesli in te gooien. Wanneer ik mijn eerst happen naar binnen heb gewerkt staat Martin ineens in de keuken. Hij heeft weinig geslapen afgelopen nacht en dat kun je goed aan zijn gezicht zien. Na het ontbijt kruip ik nog een half uurtje terug in bed om mijn boek te lezen, ben nu al 6 weken in Afrika en echt opschieten met het boek uitlezen lukt niet echt.
Om 08:00 gaan Martin en ik naar Richards voor koffie en internet. Ondanks de net nieuw gezette tattoo’s besluiten we toch even naar de sportschool te gaan. Als trainen niet lukt in een lekkere douche in ieder geval welkom. De sauna word hem niet de aankomende 10 dagen. Martin heft een tattoo op zijn rechte zijkant gezet en trainen zit er voor hem dus echt niet in. Ik weet mijn oefeningen nog aardig te doen. Ik begin al aardige schouders te krijgen zie ik in de spiegel. Na een korte maar lekkere douche gaan we terug naar het huis.
Ik moet even een boodschap halen op longstreet. En als gewoonlijk gaat Martin met me mee. We scoren wat te eten en Martin stort hierna volledig in. We nemen de mini bus terug naar huis. Martin gaat alvast naar de boulevard als ik terug loop naar het huis om onze kussens te pakken. Als ik het huis binnen stap komt Austin op me af en vraagt wat ik ga doen. Vertel hem dat Martin en ik ff een dutje willen doen op de boulevard en gelijk wat zon te pakken. Austin gaat gezellig mee naar de boulevard. Als Austin en in naar Martin toelopen ligt Martin al te slapen. Helaas word hij gelijk van ons wakker, maar hij kan nu wel zijn kussen onder het hoofd leggen. Hoe lang we uit eindelijk op de boulevard liggen weet ik niet.
Rond een uur of 13:00 knort mijn maag alweer dus terug naar Richards om daar te gaan lunchen. Als de buiken weer gevuld zijn lopen we terug naar het huis om de kussens en Rebecca op te halen om vervolgens terug naar de boulevard te gaan. Helaas waait het nu als een malle maar het is nog steeds lekker om in de zon en in de wind te liggen. Om 16:00 ben ik flink verwaaid en heb ik het toch echt koud gekregen dus we gaan met zijn 3en terug naar het huis. Nouja met z’n 3en? Martins blaas staat op knappen dus hij gaat vooruit en Rebecca en ik steken eerst nog rustig een sigaret op voordat we naar huis terug sjokken. Thuis aangekomen help ik Martin met zijn tas inpakken. Ik besef me weer eens goed waarom mensen zeggen dat we net een oud getrouwd stel zijn. Als de tas is ingepakt is het alweer tijd om te …. Inderdaad !! om weer te eten. Nu ik mijn blog zo schrijf besef ik eigenlijk pas hoeveel we hier eten. Of eigenlijk hoeveel eet momenten we hebben op een dag.
Tijdens het eten val ik stil. Besef me heel goed dat na dit etentje Martin terug naar huis gaat. Z’n laatste galgen maal hier in Zuid Afrika. Heb niet echt veel zin om een gesprek te voeren. Martin heeft moeite om te eten, normaal zou hij nooit zoveel van z’n eten laten staan. Om 19:00 zijn we terug in het huis. Martin gaat om 19:30 opgehaald worden. Zijn koffer staat buiten op het terras naast de picknicktafel. Ik gebruik zijn handtas als kussen wanneer ik op de picknick tafel lig terwijl de rest van de huisgenoten rondom mij zit. Wanneer Sam, onze huisbaas, dan eindelijk voorrijd komt het moment van afscheid echt dichtbij. De tas en koffer verdwijnen in de auto en Martin neemt een voor een van iedereen afscheid. Zoals ik had verwacht was ik als laatste aan de beurt. Jessica zegt nog iets in de trant van : the greatest for the last. Ik krijg een knuffel en hoor mezelf zeggen : Zie je in Nederland vriend. Ik probeer de tranen nog even weg te duwen maar echt een succes is het niet.
Niet veel later stapt hij dan echt de auto in en rijd weg.
Daar zit je dan op je bed. Denkend aan de laatste 5 weken. Wat een mega weken zijn het geweest. Ik kwam naar Afrika toe om dingen te zien en dingen te leren. Dingen over mezelf te leren. Martin heeft goed zijn best gedaan mijn zelfbeeld positief te veranderen en mij geholpen bewust te worden van hoe ik in elkaar zit. Toen ik naar Afrika ging had ik wel verwacht da ik vrienden zou maken maar had nooit verwacht een nieuw familielid te krijgen. In films hoor je soms wel de opmerking : we are brothers from different mothers. Wel, ik heb er zo’n grote broer dus bij gekregen. En misschien ben ik nu wel verdrietig om zijn vertrek maar een tot ziens is in dit geval geen vaarwel. En ik zal de rest van mijn leven terug kunnen kijken op een stel geweldige herinneringen en een paar goede levenslessen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
