vervolg: wat een dag, geluk moet met de domme zijn

dus ik was weer op me bek gegaan.. Willie bedenkt zich geen moment en stuurt mij naar beneden richting de pont om tot rust te komen en zij zou iets ontstemtends gaan halen. (een kerel uit een kraapje zag ons lopen en vroeg waarom we niet op de scooter zaten, mijn wond laten zien waarop hij vertelde dat 5 minuten lopen een healt centre moest zitten)ik zit daar dus op een bankje me wonden uit te spoelen met flessen water terwijl en een man/vrouw of 12 naar me zitten te staren. komt zo vrouw naar me toe en vraagt of ik soms detol nodig heb. ik sla dat met me stomme kop af en zeg dat me zus al wat aan het halen is. toen mijn wonden schoon waren en mooi rood werden werd ik toch wel wat ongerust, wilie was al bijna een half uur weg! en ze had geen mobiel op zak. dus ik in twijfel wat ik nu doen moet.. ik besloot de scooter maar op slot te zetten en haar tegemoet te lopen, ik wist welke richting ze opgelopen was, ik lopen en lopen en lopen en besluit dan toch maar na te vragen bij de mensen aan de kant van de weg of ze een wat vollere blake vrouw met donker krullend haar hadden zien lopen. ik vraag het natuurlijk weer aan mensen die geen engels kunnen.. maar op de een of andere manier begrepen me ze wel en seinde met handgebaren. ze wezen naar mijn huid en beelde een vrouwe figuur uit met de handen en wezen daarna nog naar me krullen.. ik dus heftig ja knikken en zij gebaarde dat zo iemand recht door was gelopen.. ik dus nog een stukje door gelopen maar ik naar niet zien. ik dus weer twijfelen, wat als ze toch de andere kant op is gelopen en nu al terug is bij de pont en ik ben daar dan niet. dus toen maar weer terug gelopen. (iedereen keek trouwens naar mijn knie en vraagt wat er gebeurt is) dus ik loop langs een stel jongens (3), met schakelbrommers, en ze vragen dus wat er met me knie is gebeurt en waar ik heen ga. ik antwoord : i fell with my bike.. and now i lost my sister and i walk back to my bike. en ik loop rustig door. komt zo jongen naast me rijden en vraagt waar me zus dan heen is. ik vertel hem dat ze wat ontsmettends is gaan halen. hij vraagt of ik een lift nodig heb, dat hij me wel naar dat health centre brengen wil. eerst zeg ik nee, maar hij dringt wat aan en ik stem toe. nou als ik al bang was bij willie achter op de scooter sloeg ik nu doodsangst uit. niet alleen is die kerel zo klein dat toen ik achter hem ging zijn hoofd tot op mijn middenrif kwam, nee hij rijd ook lekker op goaanse stijl!!! ik was wel met 3 minuten bij dat health centre, maar die was dicht zei die jongen toen we binne stonden. hij bied gelijk aan me weer terug te brengen naar de boot, ik accepteer dit nu maar gelijk. nou god wat rijd die kerel... was blij dat ik er af kon. (oja die jongen heette trouwens franky) maar bij de boot, geen willemieke!! ik bedank franky, hij vraagt naar de naam van me zus en een signalement. en toen ging die weg met de woorden : if i see some one how looks like her i will ask en if it is her i will bring her to you. ik dus terug op t bankje, en half huilend ( ik was echt heel ongerust + de stress van het vallen = geen goede combi) wou ik mama smsen.. toch besloten dit niet te doen want die word dan alleen maar ongerust (de laiverd). nog geen fijn minuten later hoor ik : Gijs, Gijs, GIJS!! en ja daar komt mijn dappere dodo naar beneden. met 1 of andere indier. (dat stuk moet je maar lezen op wvert.waarbenjij.nu) die kerel loopt naar me toe, kijkt naar me knie en stelt zich voor (Jack) en zegt iets in de trant van : welcome my son en geeft me 2 wangkusen, willie bedankt die man en eindig met god bless you Jack. willie fluister nog iets van : kreeg niks mee zonder jouw bij me. niet dat mij dat nog wat schelen kon, ik had me zusje terug. toen snel de boot opgegaan en naar de overkant gevaren.