van Panaji naar Ponda naar ... susegad

dus om half acht vanochtend ging die wekker!! nog even een half uurtje geluierd en toen de laatste dingen gepakt. we hebben het hostel verlaten, en zijn hierbij vergeten te ontbijten. buiten het hostel stond al een taxi die vroeg of we zijn service konden gebruiken. beetje in twijfel gezegd waar we heen wilde (ponda) en gevraagd wat het koste. de man zei 700 roeppies maar de dame van het hostel had gezegd dat het rond de 500 zou liggen. dus willie, de harde die ze is, zegt dat we niet meer dan 500 willen betalen en loopt rustig weg, ik sjonk/hink achter haar aan. wij liepen naar het kerkplein, daar hadden we de dag ervoor namelijk ook taxi's zien staan. terwijl we die kant op lopen rijd die taxi ons tegemoet en gebaard dat hij ons voor 600 roeppies wel wil brengen. hiermee gaan we accord. toen we bij de man stonden vertelde hij dat hij wel achter ons aan wou komen rijden maar dat de weg die we van hem wegliepen een 1-richtingverkeer weg was. tijdens de rit begon die man, Bappa genaamd, een heel gezellig verhaal en vroeg of we naar Ponda gingen voor de tempels en de spice-farms. dit bevestigen wij. dus toen bood hij aan om ons bij zo spice farm af te zetten. hij liet een pamflet zien van de spice farm die ook in de lonely planet staat. dus wij besloten eerst de spice farm te bezoeken (dit stond namelijk al op t programma van vandaag) en daarna een hostel te gaan zoeken. Bappa had ook nog iets gezegd van een hotel dat Dudhsagar heette en dat dit een goed aangeschreven hotel moest zijn in een rustige en mooie omgeving met een goede prijs. dit maar in ons achterhoofd gehouden.

de spice farm :

aangekomen bij de spicefarm eerst de taxi betaald, inclusief fooi waren we toch de 700 roeppies weer kwijt, maar toch is dat afdingen wel een leuke sport. de taxichaffeur liep nog met ons mee en vertelde aan de mannetjes bij de spice farm in het indiaas wat we wilde, we hebben nog een foto van hem geschoten en daarna ging hij terug naar zijn taxi. Er kwam een mannetje van de spice farm naar ons toe en vertelde wat de spicefarm tour inhoud. we hadden besloten om hier ook te gaan olifantje rijden, nouja laat dat tje maar weg... wat een giga beesten zijn dat. na de spice tour zou er om 13.00 een lunch zijn, leek vooral mij erg leuk maar we waren er om half 10 al dus wisten niet hoe lang we zouden moesten gaan wachten. wouden we niet gaan lunchen was dat ook geen probleem, dan mochten we 2 zakjes kruiden uitzoeken. de spice tour kon elke gewenst moment beginnen. ook mochten we zelf kijken of we eerst op de olifant wouden rijden of eerst de spice tour te doen. wij besloten om eerst de olifant-rit te gaan doen. wij liepen naar de plaatst toe waar de olifanten stonden, en gelijk kwam er een mannetje onze kant op om te vragen of we olifant wouden rijden, dit bevestigen we en laten ons bonnetje zien als bewijs! gelijk roept die kerel een andere mannetje die met een olifant aan komt zetten. hij stelt ons aan haar voor en noemt haar Mala, een vrouwtje van 45 jaar. eerst werd er een foto geschoten van willie en mij samen bij de olifant. toen ging willie als eerste olifant rijden. ze hebben het dier geleerd te groeten, als zij salut roepen krult de slurf van de olifant omhoog. tijdens willie haar ritje als een male foto's zitten schieten. liever 1 te veel dan 1 te weinig! toen was het mijn beurt. dus ik ook die verhoging op, trek me teenslippers uit en ga net als op een paard zitten. het rijden op een olifant geeft dezelfde bewegingen als het rijden op een paard, alleen dan zonder zadel. de huid van een olifant is heeeel ruw en de haren, de enkele haren die je ziet, zijn stug en hard.als de olifant gaat lopen voel je alles in beweging zijn, echt super gaaf. ondanks de grootheid van het beest loopt het wel heel soepel en sierlijk. tijdens het rijden zag je de andere 2 olifanten ook nog. ik vond de ene wat kleinig dus vroeg aan de bestuurder of die olifant soms jonger was. hij vertelde dat dat lucky was, een vrouwtje van 25 dus inderdaad jonger dan de andere 2. zij werd lucky genoemd omdat ze niet hadden verwacht dat ze de geboorte overleefd zou hebben, er ging wat fout bij de bevalling ofzo (met het accent dat de indiers aan het engels toe voegen is het vaak lastig ze te verstaan dus wat nou precies fout ging bij de bevalling). de mannetjes olifant heet Boda / Bonza, something like that en is de oudste van de 3, 55 jaar oud. na het rondje te hebben gelopen gingen we terug naar het opstap-verhogings geval. ik zag het al helemaal voor me hoe me been er tussen ingeklemd zou worden dus uit voorzorg me been al naar achter opgetrokken. toen ik van de olifant afging vroeg de man op tips, dus de man maar wat geld gegeven. Daarna zijn we terug gelopen naar de spice farm. hier kregen we een kopje thee aangeboden, lemongrass met een aantal kruiden erin. erg lekker maar wel kruiderig. tijdens het thee drinken kregen we een boekje uitgereikt met daarin uitleg welke kruiden goed zijn voor welke aandoeningen. toen de thee op was vroeg de vrouw of we vissen en slangen wouden zien. dit beaamde ik en dus liep ze met 2 stukken wit brood naar een riviertje toe en gooide het brood erin. als eerste zie je een hele hoop kleine visjes op het brood afduiken totdat een grote vis het hele stuk opeet. uit de muur verschijn een (niet-giftige) slang om op de vissen te gaan jagen. t was wel een klein slangetje hoor. toen riep de dame ons weer bij zich en gingen we de farm op. zij begon met zich voor te stellen, ze had een lastige naam dus kan me die niet meer herinneren. we liepen naar een plant toe waar kleine rode bolletjes aan zatten, (kreeg net alleen van willie te horen dat ze groen waren )we moesten dit proeve en zeggen wat het was. we begonnen al goed met rode pepper! -> dit zal dan wel groene peper zijn geweest, brand lekker in je mond! vervolgens kregen we wat te horen over de cashew noten en wat voor drankje ze daar uit maken. de reden dar cashew noten zo duur zijn is omdat er uit een cashewnoten vrucht slecht 1 cashew noot komt, nooit geweten. zo gingen we de tuin door en liet ze zien hoe gemger (ginger) gewonnen word, hoe vanille word gemaakt (het op 1 na duurste kruid door het rijpings proces) liet ze verschillende soorten peper zien, kregen we de kaneel boom te zien, evenals de nootmuskaat boom. en ga zo nog maar even door.
wat ik wel heel gaaf vond om te zien/horen is dat Basil in india word gebruikt om de goden te eren, dit kruid word alleen in de ochtend aan de goden aangeboden. dit omdat Basil 24 uur lang zuurstof produceert. ook hebben ze hier de kleinste pepertjes die zo heet zijn dat, ook al kan je niet dansen je het er spontaan wel van kan, aldus de tourdame. deze pepers zijn zo scherp dat het de kracht van 4 grote rode pepers heeft. dit is 1 v/d 7 heetste peppers die je krijgen kan (the king of the peppers). aan het einde van de tour riep ze een werknemer bij zich, deze staat bekend als tarzan. hij kan namelijk in gladde bomen van 50 tot 60 meter klimmen. het enige dat die gebruikt in een touw om de voeten. heeel vet! toen liepen we weer richting restaurant, is het hier dus een gewoonte om een soeplepel water over je rug te krijgen, en dat water is dus koud!! tijdens de tour hebben we ook nog de wasplaatst gezien. dat doen ze daar door het kledingstuk nat te maken ik het water en schoon te slaan/schrobben op de stenen. toen we terug waren in het restaurant was het nog geen 12.00 waardoor we besloten de lunch te skippen. uit het winkeltje mochten we daarom intotaal 4 kruiden zakjes zoeken (gekozen : hete portugeese peppers, de hele hete kleintjes / kaneel / lemongrass en de laatste weet ik zo even niet) ik heb ik het winkeltje nog een thee gekocht die is gemaakt tegen cough and cold (hoesten en verkoudheid) omdat ik toch best vaak verkouden ben. ook hebben ze er honing wat ik mee genomen heb en heeft willemieke een olie gekocht die door kan gaan als parfum. om terug te gaan naar de stad Ponda hadden we besloten de bus te pakken. het busstation is maar een klein stukje lopen vanaf de spice farm. dus wij vol bepakt langs de weg lopen naar het busstation! daar aangekomen waren we doorweekt van het zweet en was mijn wond lekker aan het kloppen, dus even wat watergedronken en toen gezocht naar paracetamol in de tas. en natuurlijk op het moment dat die tas open gaat komt de bus eraan. dus wij snel alles terug gestopt en in de bus naar Ponda gestapt. Willemieke zat naast een klein meisje die mega groten ogen optrok omdat er een blanke vrouw naast haar ging zitten, erg leuk om te zien! willemieke proberde wat contact te leggen maar na een paar zinnen was dat wel gedaan. aangekomen in Ponda opzoek gegaan naar een taxi die ons naar Molem kon brengen, de eerste taxi zei dat daar niets heenreed want het was te ver. dus toen maar besloten om een slaapplek in Ponda te gaan zoeken. we zagen een hotel die in de lonely planet goed aangeschreven stond, maar deze was vol. dus opzoek naar de volgende slaapplek. ne een stukje gelopen te hebben kwamen we een apotheek tegen, dus hier snel wat spullen gekocht om die wond van mij te verzorgen. we waren Ponda eigenlijk zat, de steden zijn niet ons ding, maken je veel te depresief. dus ik schiet een taxi aan met de kaart in me hand en wijs waar we wezen moeten, besloten ons toch weer te gaan richten op Molem. die chauffeur wou ons wel brengen maar het was wel een stuk rijden! een km of 27. wij vragen wat het kost en weten het af te dingen tot 650 roeppies (=10 euro). toen we in Molem aankwamen was dit dus echt een gat. de chauffeur vroeg ons of we er hier uitwouden waarop willemieke zei : er moet hier een hotel zijn met de naar dughsagar, net als de watervallen. dit kende hij en hij reed door. en ja daar was het Dudhsagar hotel!! maar daar ga ik toch echt een nieuwe blog aan wijden!! dat heeft deze plek en het verhaal verdient!